Rynek miejski położony w centrum Raciborza był centralnym placem średniowiecznego założenia urbanistycznego. Obecnie najważniejsza przestrzeń publiczna miasta.Obecnie Rynek jest dużym, prostokątnym placem, który jest otwarty w kierunku północnym (na dzielnicę Ostróg). Z rogów rynku wychodzą cztery ulice w kierunkach równoleżnikowych oraz w pierzei zachodniej w środku odchodzi spod łuku architektonicznego ulica Rzeźnicza. Natomiast ze środka pierzei północnej wychodzi ulica Odrzańska, a ze wschodniego odcinka pierzei południowej - ulica Nowa.
Kolumna wykonana z piaskowca znajduje się na środku Rynku. Na dwustopniowej podstawie stoi trójboczny, regularny piedestał, który posiada wklęsłe boki i ścięte naroża, które są opięte płaskimi esownicami. Cokół pokrywa rzeźbiona dekoracja akantowa. W górę wznosi się nastawa z rzeźbionymi kartuszami herbowymi oraz aniołkami. Zwieńczeniem kolumny jest posąg Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia, która ma koronę 12 gwiazd oraz księżyc u stóp. Stoi na słupie kłębiących się chmur, które wznoszą anioły oraz depcze węża (szatana)]. Ostatnią renowację wykonano w 1993 roku, ponieważ cały pomnik był pokryty warstwą ciemnego nalotu powstałego wskutek zanieczyszczenia powietrza. Piaskowiec, z którego wykonano pomnik musi oddychać, a woda, która znajdowała się w nim nie mogła odparować. Pomnik został oczyszczony i osuszony oraz pokryto go specjalną warstwą, która nie dopuszcza wilgoci z zewnątrz, ale pozwala się ulatniać parze wodnej z kamienia. Zostało również wymienione spoiwo łączące kolejne elementy pomnika, bowiem pomnik mógł runąć.
Przypuszcza się, że pierwsza wzmianka o raciborskim grodzie powstała około 845 roku w nocie zwanej Geografem Bawarskim. Wspomina ona o plemieniu Gołężyców (org. Golensizi) zamieszkującym dorzecze Górnej Odry, które posiadało tam pięć grodów. Na podstawie badań przypuszcza się, że jednym z tych grodów był właśnie Racibórz. Domniema się także, że mogło tu być Eburium, legendarna stolica Kwadów. Utwór łaciński Commentarius belli adversum Turcas ad Viennam... autorstwa Wespazjana Kochowskiego, który omawia wyprawę Jana III Sobieskiego pod Wiedeń tak opisuje 24 sierpnia, dzień kiedy król zawitał na raciborskim zamku
Od 2001 roku na dziedzińcu zamku od kwietnia do października odbywały się imprezy plenerowe, głównie koncerty i turnieje rycerskie[34][58]. 17 czerwca 2008 roku rozpoczął się generalny remont zamku wyceniany na kwotę 23 600 000 zł. Blisko 20 mln zł dofinansowania na ten cel uzyskano dzięki wsparciu Unii Europejskiej[60][61]. W 2009 roku uzyskano dofinansowanie z województwa śląskiego na utworzenie na zamku Centrum Dziedzictwa Kulturowego Bramy Morawskiej. Wiosną 2009 roku ekipa remontująca zamek natrafiła na tunel pod budynkiem bramnym prowadzący w kierunku ulicy Zamkowej. Tunel ten był prawdopodobnie fragmentem kanału, który odprowadzał wodę lub ścieki z zamkowych budowli. Wejście do kanału było ukryte w posadzce jednego z pomieszczeń budynku bramnego. Tunel biegł około pięć metrów w dół, a następnie było załamanie oraz zamurowana ściana z wyłomem, za którą znajdował się ceglany gruz. Przed budynkiem bramnym postanowiono zrobić sondażowy wykop, jednakże po osiągnięciu głębokości 4,7 metra nie natrafiono na sklepienie tunelu. W związku z tym starostwo powiatowe będące właścicielem zamku pozyskało od marszałka województwa śląskiego 300 tysięcy złotych na odgruzowanie korytarza i przygotowania go do zwiedzania przez turystów. Odgruzowaniem tunelu zajęli się górnicy górnicy z Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego z Bytomia. W czasie prac odkryto drugi tunel, który pod budynkiem bramnym kieruje się na południe. Po skuciu tynku budynku bramnego okazało się, że jego stan był o wiele gorszy niż sądzono. Wymagał on „dopchania ścian i zszycia”, a także zastosowania innego dachu. Podczas oczyszczania tzw. pałacu książęcego w jednej z piwnic odkryto gotycką posadzkę z małym murowanym otworem, w którym zbiera się woda
Zakład karny typu zamkniętego dla recydywistów penitencjarnych, z oddziałem terapeutycznym dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi bądź upośledzonych umysłowo. Posiada również oddziały dla tymczasowo aresztowanych oraz oddział dla osób pierwszy raz odbywających karę pozbawienia wolności zatrudnionych na zewnątrz. Raciborskie więzienie zaliczane jest do kategorii pierwszej, co oznacza że znajdują się w nim skazani zarówno na krótkotrwałe, jak i na najsurowsze kary pozbawienia wolności (włącznie z karą dożywotniego pozbawienia wolności). Zakład powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Kamień węgielny wmurowano w 1843 r. Prace budowlane trwały od 1843 do 1851 r. Został on wybudowany w stylu neogotyckim[3]. Zaczął funkcjonować od 25 sierpnia 1851 r.